Παρακαλώ αξιολογήστε Ψήφισε 1 Ψήφισε 2 Ψήφισε 3 Ψήφισε 4 Ψήφισε 5  

Τελευταία ευκαιρία πριν η φύση μείνει «γυμνή»…

Κάθε εποχή στην Τσαγκαράδα έχει την δική της χάρη, ομορφιά, σημασία ή αξία στο κύκλο της ζωής. Ένας ασταμάτητος κύκλος ζωής που είναι ρυθμισμένος με αριστουργηματικό τρόπο ώστε η μία εποχή να διαδέχεται την άλλη.

Φθινόπωρο, μία νοσταλγική ομορφιά συντροφεύει τις περιπλανήσεις μας μέσα στο δάσος με τα πλατάνια, τις καστανιές και τις οξιές. Τα χρώματα, οι βαθμιαίες αποχρώσεις της φυλλωσιάς καρποί του θέρους που συρρικνώνονται, η ζωηράδα των πορτοκαλοκαφέ ή ερυθροκίτρινων αποχρώσεων διεγείρουν άλλα συναισθήματα και σκέψεις σαν αντικρίζεις αυτό το υπέροχο φθινοπωρινό τοπίο.

Το φθινόπωρο όταν πέσουν οι πρώτες βροχές, ξαφνικά η φύση μοιάζει να ξυπνά και μέσα σε λίγες μέρες όλα έχουν πρασινίσει ξανά. Τα φθινοπωρινά αγριολούλουδα εμφανίζονται στην εξοχή, η σκόνη του καλοκαιριού ξεπλένεται κι η καρδιά της Τσαγκαράδας χτυπά αρχικά στο καστανόδασος και στην συνέχεια στους ελαιώνες.

Από τα μέσα του Σεπτέμβρη έως το τέλος του Οκτώβρη η κύρια ασχολία είναι η συγκομιδή του κάστανου, που ευδοκιμεί σε αυτόν τον εύφορο τόπο.

Στο τέλος του φθινοπώρου και κατά τη διάρκεια του χειμώνα πραγματοποιείται το μάζεμα της ελιάς, μια δραστηριότητα που αφορά το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων της Τσαγκαράδας, αγρότες και μη. Οι περισσότεροι παράγουν μόνοι τους κάποια ποσότητα λαδιού αρκετή για τις ανάγκες της οικογένειας τους, ενώ πολλοί εξασφαλίζουν ένα επιπλέον εισόδημα πουλώντας το λάδι που παράγουν.

Το θρόϊσμα των δένδρων αλλάζει μιλιά, γίνεται πιο στεγνό -ξερό, ο ήχος από τα πλατάνια, τις καστανιές και τις οξιές αλλάζει σαν φθινοπωρινή βροχή, ο άνεμος αναγκάζει τα ξερά φύλλα να αποχωριστούν τα κλαδιά των δένδρων, να αιωρούνται στο κενό μέχρι να καταλήξουν στο έδαφος, να αγγίξουν τις ρίζες.

Ένα κιτρινοκαφέ χαλί στρώνεται στο μουσκεμένο, λασπώδες έδαφος περιμένοντας υπομονετικά μέχρι να το καλύψουν τα χιόνια, να μετατραπεί σε φυλλόχωμα και να αφομοιωθεί με την γη.

Ο ξερός ήχος των πεσμένων φύλλων ένας ήχος που σε ταξιδεύει πολλά χρόνια πίσω στο παρελθόν, τότε στα παιδικά μας χρόνια, τότε που παίζαμε ανέμελα στην αυλή του πρώτου σχολείου σε κάποιο χωριό του Πηλίου ή άλλου τόπου καταγωγής.

Photo gallery